[Kıssadan Hisseler]
Allah (c.c.) Hz. İbrahim'i dost edinince, melekler:
"Ey Rabbimiz! İbrahim sana nasıl dost olabilir? Nefsi, malı ve evladı var. Kalbi bunlara meyyaldir..." dediler. Müteakıben şu ibretli manzaralara ve Hz. İbrahim'in ağır imtihanlarına şahid oldular.
İbrahim (a.s.) mancınıkla ateşe atılacağı zaman, melekler heyecanlandı. Bir kısmı Allah Teala'dan Hz. İbrahim'e yardım etmek için izin istediler. Melekler, Hz. İbrahim'e bir isteği olup olmadığını sorunca, İbrahim (a.s.):
"Dostla dostun arasına girmeyin!" buyurdu.
Daha sonra Cebrail (a.s.) geldi:
"Bana bir ihtiyacın var mı?" diye sordu.
İbrahim (a.s.):
"Sana ihtiyacım yok. O bana yetişir; ne iyi vekildir!" buyurdu.
Hz. İbrahim (a.s.) Allah'a verdiği andı yerine getirmek için oğlu Hz. İsmail'i kurban etmeğe götürürken melekler yine heyecanlandılar:
"Bir peygamber, bir peygamberi kurban etmeğe götürüyor!" dediler.
İsmail (a.s) ise, babası Hz. İbrahim'e:
"Ey babacığım! Emrolunduğunu yap! İnşaallah beni sabredenlerden bulursun. Bıçağını iyi bileyle; hemen kessin; can vermek kolay olur... Bıçağı çekerken de yüzüme bakma! Belki babalık şefkati ile geciktirebilirsin... Benim üzüntüm, kendi elinle kurban ettiğin evladının acısını ve hasretini ömür boyu unutmamandır..."
Baba-oğul, teslimiyet okyonusunda yüzerken, Cebrail (a.s) yetişti. Bıçağı köretti. Cennetten koçu indirdi.
Allah Teala Hz. İbrahim'e sayılmayacak derecede koyun sürüleri ihsan etti. Cebrail (a.s.), insan suretinde gelerek sordu:
"Bu sürüler kimin? Bana bir sürü satar mısın?"
İbrahim (a.s):
"Bu sürüler Rabbimindir. Şu anda benim elimde emanet olarak bulunuyor. Bir kere zikredersen, üçte birini; üç kere zikredersen hepsini al, götür!" dedi.
Cebrail (a.s):
"Subbûhun, kuddûsün, Rabbüna ve Rabbü'l-melâiketi ve'r-rûh" dedi. İbrahim (a.s.):
"Al hepisini! Senin, al, git!" dedi.
Cebrail (a.s.):
"Ben insan değil, meleğim, alamam." dedi.
İbrahim (a.s.)
"Sen meleksen, ben de Halîl'im (Allah'ın dostuyum.). Verdiğimi geri alamam." dedi.
Nihayet İbrahim (a.s.) sürülerinin hepsini sattı. Mülk alıp vakfetti.
İbrahim (a.s), canı, evladı ve malı ile ağır bir imtihan geçirdi. Rabbine büyük bir teslimiyetle râm oldu. Kulluğun mutlak noktasına erişti. Sûretten kurtuldu. Halîlullah (Allah'ın dostu) oldu.
Kaynak:
Hikaye-Öykü-Masal Arşivi: www.hikayearsivi.net
Bu hikayeyi beğendi iseniz, veya fikrinizi diğer ziyaretçilerle
paylaşmak istiyorsanız lütfen YORUMUNUZU
yapın. Sadece 1-2 saniyenizi alacaktır.
Önemli Not: Lütfen hikayeyi
kullanacaksanız; www.hikayearsivi.net den
alıntı yaptığınızı ve kaynağını belirtiniz.
|
Halilullah (Allah'ın Dostu))
Okuyan:[3191]
Yorumlayan:[0]
Kategori:
[
Arkadaşına Gönder]
Arşivi