Hayat; Öyle bir çelme takıyor ki hırsla yürürken çelme takıp düşürmek isteyenler var ki tıpkı engeller gibi enler kadar çoook....
Herşey o kadar bir biriyle özdeşmiş ki; doğruyu değiştirmekte bu engelleri aşmak kadar zor...
Hani öyle bir zaman olur ya işte bu; tam oldu bu sefer yapıcam deriz o ise sen bunları düşünürken çoktan bi meçhuldedir, çoktan çıkmıştır kendini çalmaya çalışmıştır senden. Olmaz bu olmamalı, öyle sevmelisin ki öyle bi kazımalısın ki kalbine. Karşına kalbimi geri verdi diye çıktığında sipersizce korkmadan yüreğini açmalısın. Ki senin onu derinliklerine nasıl kazıdığını, nasıl seninle özdeşleştiğini görmeli. O nedenle sevgi senin tek koruman, tek savunman olmalı...
Şimdi bunları ben tam olarak yapamadım, onun için kendi fikirlerimle, kendi doğrularımla nasıl yanlışlar yaptığımı anlatmak istiyorum. Bende çok sevdim ama tereddütsüz oldu. Gerçekten sevdim o kadar kısa ve özdü ki; en uzun süren aşkıma bedeldi. Keşke hep kısa ve öz olsaydı ve bir anlam taşısaydı...
Aynı okulda farklı bölümlerde okuyorduk. Uzun bir süre karşılıklı bakışmalar oldu. Ben onun beni sevdiğine emin olmadan hareket etmek istemiyordum. Bekledim. Çünkü o kadar emindim ki, benim olmalıydı diyordum. Evet neticede oldu. Ama öncelikle ortak arkadaşımızın yanına yavaş yavaş yaklaştım ve onun hakkında bilmem gerekenleri öğrendim. (Sağolsun, o da mert çocukmuş.)
O gün telefon nosunu falan aldım ben arkadaşımın. Benimle dalga geçtiğini düşünürken telefonuma bir mesaj geldi. mesajda sadece doğru numara yazıyordu. O kadar sevindim ki, dünyalar benim olmuştu. Halbuki daha hiç birşey yoktu, olsun diyordum. Emindim sanki birgün olacak diyordum. Nitekim o gece defalarca mesajlaştık. Falan derken bir ses bana kalbini verir misin diyordu. Bu teklifi reddettim. İmkansız ötesiydi, çünkü aşıktım. Nitekim hayır dedim, olmaz bu imkansız...
Derken ben çok özür dileyerek, rahatsız ettim kusura bakma dedi. Tam telefonu kapatacakken, dur daha bitmedi dedim. Şaşırdı ve sadece nefesinin titrediğini hissediyordum...
- "Sen benden ne istediğinin farkında mısın? dedim.(sert bir ses tonuyla)
Bana sadece Neden, dedi...
- "Sen benden kalbimi istiyorsun, ya bu kalp zaten sende değil mi? Unuttun mu? Ben çok önce bu kalbi sen farkında olmadan sen benden istemeden, ben sana verdim zaten..." dediğimde sadece tebessüm etti. Ve teşekkür etti. Onu mutlu ettiğimi ve bu cevabın sonunda hiç pişman olmayacağımı söyledi. Ve mesajların ardı arkası kesilmedi, o gece yarısına kadar yazıştık. Ve sonra ertesi gün okulda buluşmak üzere mesajları sonlandırdım. Saşkındım. İlk defa oluyordu, emek vermek istiyordum bu ilişkiye. Ve nitekim de oldu. elimden geleni yaptım, yapıyorum da... Çok hızlı başladığım için açıkcası bu hızlada bitmesinden korkuyordum...
Ertesi gün buluştuk. Okulda sevgiliydik. Okulda dışarıda hep el eleydik. Halbuki 1 gün önce sadece fikirlerimizi savunma gereği olduğu zaman konuşurduk. O gün gezdik, tozduk. Hani ilk gün ya, hani unutulmayan ya, doya doya gezdik. Onun sıcaklığını hissetmek hayatta tattığım en büyük tat... Aradan 3 gün geçti. Bana hep sen benim için ilksin derdi. İlk kez biriyle çıktığını söylerdi.
Bir gün aradı, sesi titrekti. Bana bir şey söylemek istiyordu. Sakın konuşma,sadece beni dinle dedi. Çok korkmuştum ve Evet anlat dedim... Sen benim ilk aşkım değilsin dedi. Ben dur, konuşma dedim ve telefonu kapatmak istedim. İzin vermedi... Beni dinle lütfen dedi. Tabii Seviyorum onu ve dediğini yaptım. Ama ithamlar ağırlaştı. Onu çok sevdiğini, ama elini bile tutmaya kıyamadığını söyledi. Telefonu kapattım, çünkü kırılmıştım. Bitti demiştim. Nasıl oldu, nasıl demiştim. Ama demiştim ben bunu. Ama gururuma bende yenildim...
O gün üst üste mesajlaştık. Artık unuttum bitti, o hikaye diyordu. Eee, bende oğlum 3 gün önce elimi tutup sahil boyu gezen biz değilmiydik. Evet bizdik dedi. Eski aşkım yok diyen, üstüne üstlük elini tutmaya kıyamıyordun demek... O kadar çok sevdin ki, benden bile çok. Elimi tuutun gezdiğin zaman bile, daha çok sevdiğin biri oldu hayatında...
Nitekim sözlerine dayanamayıp, ertesi gün tekrarkandım ona ve tekrar başladık. Evet herşey çok güzeldi.. Haaa, bu arada hala elimi tutuyordu. O aralar yine çok güzeldi, unutmuştum ki; aradan 5 gün geçmişti. Okulda kaçta görüşeceğimizi planlıyacaktık. aradım telefonda sesi çok kötüydü. Ne oldu dedim. Ben bugün okula gelmeyeceğim dedi. Bende ne oldu, sesin çok kötü dedim. Üstüme gelme, ben sonra ararım dedi ve kapattı. Bende okula gitmedim. O gün o gelmiyor ya, hani onsuz yapamam ya... Gün içinde kötüydüm. Ne oldu diyordum, neden gizliyor dedim. Kendi kendime dayanamayıp tekrar aradım, saat 3 gibiydi. Tam hüzünlendiğim saatler...
Aradım açtı telefonunu. Tek bir ses: "Artık beni unut" diyordu. "Beni Unuttt.." Ben tamam zor olacak ama unutmaya çalışacağım. Fakat neden dedim. "Sen Unut." dedi... Tamam dedim ya, bu da bitti...Sebebini ise ısrarlarıma dayanamadı ve söyledi. En son duymak istediğim şeydi, söylediği... Eski aşkı, yani hani yalan söylemedi ya, hani hayatımda kimse yok demişti ya, hani sonradan itiraf etmişti ya, hani elini tutmaya kıyamamıştı ya. İste o kıza dönmüştü...
Tamam dedim, ve kapattım. Nitekim de bitti... Yıkıldım, bana 2. yalanıydı bu. Yutmam mümkün değildi. Uzun zaman geçti aradan. Ve hep karşımdaydı. Okulda hep görüyordum. Dayanamadım bu ızdıraba. Birgün buluşmaya karar verdik. Okul çıkışı buluştuk. Ve herşey eskisi gibi sevgili gibiydik...
Ben neden böyle oldu dedim. Neden, unutamadan bana döndün. Akıl verici birkaç şey konuştum. Sana baktığımda kendimi görüyorum. Çünkü sen ona aşıksın, ben ise sana. Seni benden iyi kimse anlayamaz, falan geyiği yaptım. O sadece dinledi. Elçin, çok arada kaldım, kafam çok karışık dedi. Kafası 3 kızda kalmış. Sordum bu 3'lerin arasında ben de varmıyım diye. "Evet" varsın dedi...
Peki A, B, C diye sınıflandırdım. Hangisi benim dedim. O ise cevap yok dedi. Mecbur kabul ettim. Aşığım, körüm, hiç bir şey düşünmüyorum. Herşeyi kabul, herşeye evet dedim. Yeniden başladık. Çünkü benden yardım istedi, unuturum dedi. O kızın sadece heves olduğunu söylerken aslında bir yerden de ben aklının bir köşesinde vardım. Ona şans vermeliydim ve o gün başladık yeniden. Yine sahil boyu yürüyoruz. Bana ben denizi seyrederken, el ele gezerken abna "A" sensin dedi. Sadece içten bir şekilde gülümsedim, hoşuma gitmişti. Çünkü kafasındaki kız onun için bir hevesdi, oysa benimle son derece ciddi şeyler düşünüyordu.
Telefonu çaldı, arayan bir arkadaşı idi. Ama hiç hoş bir konuşmaydı ki gülüyordum. Yanımdan uzaklaştı. Sanırım gizli bir şeydi dedim. Meğersem, arayan eski aşkı, eski ve hala süren hevesiydi. O konuşmayı sonuna kadar dinledim. Aklı sıra bana çaktırmayacak. Kızın ismini tekrarladı. Bende bu arada kızın adını öğrenmiş oldum. Arkadaşının firmasına gitmiş kız sanırım. Onu çok özlemiş olmalı ki aradı onu yenidne. Telefonu hemen geliyorum diye kapattı. Halbuki uzun bir süre orada kalacaktık. Hiç bir şey demeden yanından ayrıldım. Kolumdan tuttu, sert bir şekilde ittim onu ve çektim gittim. Bir köşeden onu izliyordum, o hala telefonla konuşuyordu. Bağıra bağıra ağlıyordum. İnsanlar umrumda bile değildi. Çünkü kullanıldığımı hissettim, ama yine de hakkında kötü düşünemiyordum. Onu gizlice izliyordum. O her zaman takıldığımız cafeye girdi. Ve sonrasında...
Sadece şunu söyleyebilirim. O gün kızın yanına gitmedi. Tamamen bir kandırmaca gibiydi sanki. Ama yine de birşey diyemiyorum. Çünkü bana yalan söyleyende oydu. Ne bekleyebilirdim ki. Ama hala güveniyorum... (Hala da güvenirim)
Biz sonunda netice de bitirdik. Aradı o akşam konuştuk. Ya ne olursa olsun onsuz yapamadığını söyledi. Hak verdim, çünkü o da aşık, ben de ona. O ise bi başkasına. Bu kesinlikle ikimizin seçimi...
Tamam dedim, yine bitsin yeniden ayrı kalalım neticede ne kaybederim. En azından selam vermek için birbirimize bir nedenimiz olsun. Neticede biz eski dostuz...
Ve bitti... Evet ama bende bittim. Onsuz nefes, onsuz hayalin hiç tadı yok. Hiçbir anlamı yok onsuz, boğuluyorum.
Belki o da yaptığı hatanın farkında ama tamamen arkasındayım. Aşık adam önünü bile görmez. bunu çok iyi anlayabiliyorum. Anlamam gerekir. Ona akıl verdim, tavsiyede bulundum. Şöyle yap, bunu yap ki, kız sana yeniden bağlansın dedim. Ben ona sırıl sıklam aşıkken neler yapıyordum.Çünkü o mutlu olsun, sevdiğim mutlu olmalı diyordum. Ama neticede biliyorum ki, o bana bunu hissetiriyordu. Beni arıyor, beni özlediğini, aklına çok sık geldiğimi söylüyordu. Bilmiyorum, ne yaparım ama. Bence her aşk son bir şansı hak eder... O da isterse bana da şans vermek düşer.
Evet şimdi hikayem bu kadar. Ama bence bu hikaye bitmeyecek. Böyle bitmemesi için de elimden geleni yapacağım. Olmazsa da olmaz ne yapalım...
Seni çok seviyorum. Beni değil de bir başkasını seçmen uğruna bile Seni Seviyorum diyebiliyorum.Çünkü gerçekten Seni Çok Seviyorum. Bizim aşkımızı kurtarmak için çok uğraşan dostlarımız oldu. Erdem, Yağmur ve diğerleri. Hepinize teşekkür ediyorum. Ne olursa olsun yanımdaydınız. Aşkımıza diyemiyecem ama aşkıma inandınız ve güvendiniz sağolun. :((
Şimdi Yağmur'la da Erdem çıkmak üzereler. Ben de onların bana yaptıklarına karşılık vermeliyim. Biz olamadık :(( ama herşeye rağmen çok mutluyum.
Oklar açılsın yeniden doğacam biliyorum... Sensiz aldığım nefes haram oldu bana...
Gönderen: Elçin Gül |
Kendini Çaldın Sen Benden)
Okuyan:
[5508]
Yorumlayan:
[4]
Kategori:
[
EĞLENCE
Arşivi